Mama zit maar te zeuren dat ik een grote meid ben. Tss.. dat was ik toch altijd al? Ze zit maar naar me te kijken en zich af te vragen hoe het komt dat de tijd zo hard gaat. 'Waar blijft de tijd?' hoor ik haar dan zuchten. Papa zegt dat ik een knappe meid ben. Oma vind me een slimme meid en opa vind dat ik veel dingen begrijp. Nou ik ga bijna naast mijn schoenen lopen, zij het niet dat die nieuw zijn en dat ik die graag aan heb en de hele wereld ook graag wil laten weten dat ze nieuw zijn ;)
Als ik mijn schoenen dan uit heb dan moeten mijn sokken dan ook wel meteen uit, ook al zegt mama dat ik dan koude voeten krijg, en ik laat het mama ook meteen maar even horen dat ik dat ook begrijp: 'tokken uit, kouwe voeten he?' Maar wat maakt mij dat uit? Ik geniet gewoon van mijn blote voetjes op de vloer :)
Oja, en ik kan ook heel eigenwijs zijn hihi. Als mama even naar boven is om Yara op bed te leggen dan ga ik stiekem in tijdschriften bladeren, misschien mag dat wel niet, want de ene mag ik wel en de andere niet, tja, dat kan ik allemaal niet onthouden hoor. Dus ik pak maar gewoon degene die ik wil en dan hoop ik maar dat het mag haha. Als mama dan beneden komt dan neem ik het zekere voor het onzekere en zeg ik: 'Fenna afblijven he?' Dan moet mama meestal om me lachen :)
1 comment:
hihi wat een leuk verhaal daph!
je hebt wel gelijk. waar blijft de tijd he. het gaat allemaal zo snel, jammer, maar aan de andere kant zo leuk om te zien hoe ze groter worden en steeds meer leren en kunnen.
fenna ziet er al echt als een grote meid uit!
Post a Comment